کوثرانه ها

​این جمعیت واقعی نیست!

خیلی بیشتر از این می‌توانست باشد 

خیلی!

آری ما را هم در این جمعیت حساب کنید
ما مادرها را!
ما که از صبح به‌خاطر ویروس تهوع و بیرون‌روی، پوشک عوض کردیم و لباس شستیم و بغض‌مان را فرو خوردیم!

و در حالی که فرش را تمیز می‌کردیم چشم به صفحه تلویزیون دوختیم و آرزو کردیم کاش قطره‌ای از این دریا بودیم!
ما که بعضی‌هامان به‌خاطر بی‌قراری و تب فرزندمان تا صبح نخوابیدیم و صبح کنار یکدیگر هر دو بیهوش شدیم!
ما که بعضی‌هامان تازه فارغ شده بودیم و پاهایمان توان همراهی با این جمعیت را نداشت!
ما که بعضی‌هامان نوزاد ضعیفمان را باید در خانه نگه می‌داشتیم و از او مراقبت می‌کردیم و گاهی با گریه‌ی او خودمان هم بغض‌مان می‌ترکید!
ما که بعضی‌هامان حامل یک خلیفه‌الله بودیم و برای حفظ او اجازه‌ی حضور در این جمعیت را نداشتیم!
ما که نمی‌توانستیم مادر یا پدر پیرمان را تنها بگذاریم!
ما که اگر نبود دغدغه‌ی زندگی و فرزندان‌مان از هر نقطه‌ی ایران بلیط می‌گرفتیم و به این دریا می‌پیوستیم.
آری شاید ما در خلق این عکس‌ها نقشی نداشتیم

اما حضور داریم!
پررنگ و بی‌صدا 
حضور داریم به وسعت نیت‌هایمان!
به وسعت نیت تربیت یکی از همین تکان‌دهنده‌های عالم…
ما به وعده‌ی استجابت دعای مادر 

برای فرزندان‌مان دعا کردیم که یک روز چنین انسان

موحد

مخلص

پرکار

و ولایت‌مداری 

باشد…
آری ما را حساب کنید

ما هستیم 

گاهی بدون حضور

اما مقتدر و با‌صلابت
✍ نسترن بروجردی